De implementatie van fysieke wetten binnen videogames is altijd het signaal geweest van de ontwikkelaars. In feite zijn er sinds de jaren tachtig pogingen ondernomen om het gedrag van alles wat op het scherm beweegt aannemelijk te maken. De laatste tijd heeft de ontwikkeling van natuurkundig management een grote sprong voorwaarts gemaakt: eerst met de ontwikkeling van verschillende engines en instructiesets (de bekendste is de Havok-engine ), en vervolgens met de productie van pc-kaarten volledig gewijd aan het beheer van berekeningen met betrekking tot de fysica (bijvoorbeeld de Phisy'x- kaart van Ageia ) en het gedrag van verschillende soorten materialen die aanwezig zijn in een videogame, bijvoorbeeld het gedrag van water of een object dat in duizend stukjes explodeert.
De race om fysische wetten op de best mogelijke manier te beheren heeft een ware worsteling veroorzaakt bij fabrikanten van pc-hardware, bijvoorbeeld met de nieuwe Multicore CPU's is het mogelijk om een of meer kernen te wijden aan de berekening van de fysica, zonder dat het systeem vertraagt voelbaar.
Nvidia, een leider in de grafische kaartsector, implementeert ook fysieke chips erin. Deze plotselinge ontwikkeling brengt niet alleen voordelen op het gebied van de nieuwste 3D-games, maar fysiek beheer zorgt voor vonken in elke toepassing, vooral die in 2D.
Bekende voorbeelden in deze zin zijn de (betaalde) videogames World of goo and Crayon physics, waarin je van alles kunt beleven. In het eerste geval ontstaan enorme constructies en moet rekening worden gehouden met de balans, het gewicht en de elasticiteit van de materialen. Om in plaats daarvan een niveau van "Crayon-fysica" af te maken, kunnen we elk object op het scherm tekenen waarvan we denken dat het ons kan helpen, en dat tot leven zal komen.
Als je naar deze wonderen kijkt, vraag je je af hoeveel werk er nodig is om vergelijkbare applicaties te maken. Het is eigenlijk eenvoudiger dan we denken. Dankzij Phun, een open source sandbox (of ontwikkelingsplatform) voor 2D-fysica, waarmee we authentieke meesterwerken kunnen maken zonder nobele kennis van natuurkunde of programmeertalen.
Ja, omdat Phun wordt geleverd met een zeer functionele grafische gebruikersinterface (Gui), dus alles wordt mogelijk met een beetje fantasie en met een paar muisklikken. De naam van het programma zelf is een duidelijke verwijzing naar plezier, in feite is de uitspraak hetzelfde als het woord plezier.
Ik herinner me dat het programma open source is, zodat iedereen zich elke creatie eigen kan maken, maar vooral gezien het feit dat de broncode vrij verspreid is, kunnen de meest gewiekste gebruikers ook de functies van het programma verbeteren en zo in elk geval hun eigen aangepaste release bouwen.
Zodra het programma is geïnstalleerd, kunnen we alles tekenen, van geometrische vormen tot vooraf gedefinieerde objecten, of alles uit de vrije hand doen. We hebben toegang tot elk type materiaal, vast of vloeibaar, waarvan het gedrag absoluut aannemelijk is.
Daarnaast stellen de krachtige routines ons ook in staat de windkrachten en de middelpuntvliedende kracht (G-kracht) te beheersen. Ik denk dat dit een echt belangrijke innovatie op fysiek gebied is, zowel om het gedrag van materialen op het gebied van studie, werk en onderzoek te simuleren, als om indrukwekkende 2D-videogames te creëren.
Net als bij Phun zijn er veel andere flashgames gebaseerd op fysica, balans en realistische beweging.
Dit soort games mag niet worden onderschat, omdat ze ons vaak verleiden en ons veel langer voor de pc vermaken dan de geweldige 3D-meesterwerken, en dit alles vanwege hun directheid, eenvoud en geweldige speelbaarheid.
