Hoewel IP-adressen hiërarchisch zijn en worden toegewezen door routers (zie artikel: Wat is een statisch IP-adres?), Hebben MAC-adressen geen toewijzingsregel. Elk stuk hardware dat kan worden aangesloten op een lokaal netwerk heeft een uniek MAC-adres (dat niets te maken heeft met Apple-computers), naast het IP-adres dat is toegewezen door de router of interne server. MAC staat voor Media Access Control en bestaat uit 6 octetten, gescheiden door een streepje (bijvoorbeeld 00-50-FC-A0-67-2C ).
De vraag die zich voordoet is: wat is precies het fysieke MAC-adres of MAC-adres, hoe is het MAC-adres voor Ethernet en wifi en wat is de functie ervan?
MAC-adressen, ook wel fysieke adressen, ethernetadressen of LAN-adressen genoemd, worden op unieke wijze toegewezen aan netwerkkaarten, zowel ethernet als draadloos . De pakketten die via ethernet worden verzonden, moeten altijd afkomstig zijn van een MAC-adres, bestemd voor een ander MAC-adres. Wanneer een netwerkkaart een pakket ontvangt, controleert het of het pakket daadwerkelijk naar zijn MAC-adres is verzonden, anders verwerpt het het.
Er zijn speciale MAC-adressen, zoals ff: ff: ff: ff: ff: ff, het uitzendadres van elke ethernet-netwerkadapter.
Fysieke MAC-adressen zijn een low-level component van een Ethernet-netwerk (en enkele andere vergelijkbare standaarden, zoals Wi-Fi-netwerken). Hiermee kan een apparaat communiceren met een machine op het lokale fysieke netwerk (LAN) zonder internet te gebruiken .
Integendeel, IP-adressen bestrijken het hele internet en worden beheerd door routers die ze gebruiken om te begrijpen waar ze gegevens naartoe moeten sturen.
MAC-adressen moeten een specifieke functie hebben binnen een lokaal Ethernet- of Wifi-netwerk.
Hiermee kan een netwerkkaart de aandacht vestigen op één rechtstreeks verbonden apparaat, zelfs als de fysieke verbinding werd gedeeld. Dit kan belangrijk zijn wanneer duizenden apparaten in één organisatie met elkaar zijn verbonden.
In de praktijk zijn MAC-adressen op thuisniveau een verwaarloosbaar concept, behalve in zeldzame gevallen die we aan het einde van het artikel zullen zien.
Om echt te begrijpen welke rol MAC-adressen spelen bij de verzending van pakketten in een netwerk, is het noodzakelijk om de OSI-stack te begrijpen. De OSI-stack is een theoretisch grafisch model dat bestaat uit 7 lagen die de transmissiestappen vertegenwoordigen van een pakket tussen twee applicaties die draaien op afzonderlijke machines die geen directe fysieke verbinding hebben. Het computernetwerk is opgedeeld in lagen en elke laag kan op een externe computer met de overeenkomstige laag spreken. Het gelaagde OSI-model werkt een beetje als een genest postsysteem: de applicatie creëert zijn gegevens, omhult en verzendt het, het besturingssysteem neemt het op, stopt het in een andere envelop en stuurt het terug naar de netwerkdriver, netwerkstuurprogramma's sturen het in een andere envelop naar de fysieke kabel, enzovoort.
- De onderste laag, laag 1 is de fysieke laag gemaakt van draden, transistors en radiogolven. De gegevens gaan hier overal waar ze fysiek zijn aangesloten, inclusief de ethernet-netwerkkabel. - Niveau 2 is het datalinkniveau dat fouten corrigeert en indicaties geeft op welk apparaat fysiek is aangesloten. Dit is het niveau waarop MAC-adressen in het spel komen.
- Laag 3 is de netwerklaag waar IP-adressen werken, waar computers berichten verzenden die elke machine overal op het "netwerk" kunnen bereiken zonder in directe verbinding te hoeven staan.
- Niveaus 4-7 zijn protocollen van hoger niveau. TCP bevindt zich bijvoorbeeld boven het IP-protocol en biedt mechanismen om ontbrekende pakketten aan te pakken.
MAC-adressen werken daarom op niveau 2 en staan 2 machines toe die fysiek met elkaar zijn verbonden, om gegevens en berichten uit te wisselen die worden genegeerd door andere machines die dezelfde fysieke verbinding delen.
Hoe werken IP-adressen en MAC-adressen samen "> Als u thuis een wifi-router configureert, kunt u het MAC-adresfilter activeren zodat alleen specifieke apparaten toegang tot het netwerk krijgen.
DHCP-servers gebruiken het MAC-adres om apparaten te identificeren en ze vaste IP-adressen te geven.
LEES OOK: Hoe computers via TCP / IP met elkaar praten op het netwerk
De vraag die zich voordoet is: wat is precies het fysieke MAC-adres of MAC-adres, hoe is het MAC-adres voor Ethernet en wifi en wat is de functie ervan?
MAC-adressen, ook wel fysieke adressen, ethernetadressen of LAN-adressen genoemd, worden op unieke wijze toegewezen aan netwerkkaarten, zowel ethernet als draadloos . De pakketten die via ethernet worden verzonden, moeten altijd afkomstig zijn van een MAC-adres, bestemd voor een ander MAC-adres. Wanneer een netwerkkaart een pakket ontvangt, controleert het of het pakket daadwerkelijk naar zijn MAC-adres is verzonden, anders verwerpt het het.
Er zijn speciale MAC-adressen, zoals ff: ff: ff: ff: ff: ff, het uitzendadres van elke ethernet-netwerkadapter.
Fysieke MAC-adressen zijn een low-level component van een Ethernet-netwerk (en enkele andere vergelijkbare standaarden, zoals Wi-Fi-netwerken). Hiermee kan een apparaat communiceren met een machine op het lokale fysieke netwerk (LAN) zonder internet te gebruiken .
Integendeel, IP-adressen bestrijken het hele internet en worden beheerd door routers die ze gebruiken om te begrijpen waar ze gegevens naartoe moeten sturen.
MAC-adressen moeten een specifieke functie hebben binnen een lokaal Ethernet- of Wifi-netwerk.
Hiermee kan een netwerkkaart de aandacht vestigen op één rechtstreeks verbonden apparaat, zelfs als de fysieke verbinding werd gedeeld. Dit kan belangrijk zijn wanneer duizenden apparaten in één organisatie met elkaar zijn verbonden.
In de praktijk zijn MAC-adressen op thuisniveau een verwaarloosbaar concept, behalve in zeldzame gevallen die we aan het einde van het artikel zullen zien.
Om echt te begrijpen welke rol MAC-adressen spelen bij de verzending van pakketten in een netwerk, is het noodzakelijk om de OSI-stack te begrijpen. De OSI-stack is een theoretisch grafisch model dat bestaat uit 7 lagen die de transmissiestappen vertegenwoordigen van een pakket tussen twee applicaties die draaien op afzonderlijke machines die geen directe fysieke verbinding hebben. Het computernetwerk is opgedeeld in lagen en elke laag kan op een externe computer met de overeenkomstige laag spreken. Het gelaagde OSI-model werkt een beetje als een genest postsysteem: de applicatie creëert zijn gegevens, omhult en verzendt het, het besturingssysteem neemt het op, stopt het in een andere envelop en stuurt het terug naar de netwerkdriver, netwerkstuurprogramma's sturen het in een andere envelop naar de fysieke kabel, enzovoort. - De onderste laag, laag 1 is de fysieke laag gemaakt van draden, transistors en radiogolven. De gegevens gaan hier overal waar ze fysiek zijn aangesloten, inclusief de ethernet-netwerkkabel. - Niveau 2 is het datalinkniveau dat fouten corrigeert en indicaties geeft op welk apparaat fysiek is aangesloten. Dit is het niveau waarop MAC-adressen in het spel komen.
- Laag 3 is de netwerklaag waar IP-adressen werken, waar computers berichten verzenden die elke machine overal op het "netwerk" kunnen bereiken zonder in directe verbinding te hoeven staan.
- Niveaus 4-7 zijn protocollen van hoger niveau. TCP bevindt zich bijvoorbeeld boven het IP-protocol en biedt mechanismen om ontbrekende pakketten aan te pakken.
MAC-adressen werken daarom op niveau 2 en staan 2 machines toe die fysiek met elkaar zijn verbonden, om gegevens en berichten uit te wisselen die worden genegeerd door andere machines die dezelfde fysieke verbinding delen.
Hoe werken IP-adressen en MAC-adressen samen "> Als u thuis een wifi-router configureert, kunt u het MAC-adresfilter activeren zodat alleen specifieke apparaten toegang tot het netwerk krijgen.
DHCP-servers gebruiken het MAC-adres om apparaten te identificeren en ze vaste IP-adressen te geven.
LEES OOK: Hoe computers via TCP / IP met elkaar praten op het netwerk
